Human Radio luidt de prozaïsche naam van een cd van Enders Room. Leider en componist van deze groep is multi-instrumentalist Johannes Enders. Hij speelt saxen, maar betrekt ook elektronica bij zijn muziek. Hij wordt begeleid door een keur aan muzikanten, maar of zij lid zijn van de groep of toevallige passanten, is niet duidelijk.
Duidelijk is wel dat Enders Room ons trakteert op een aantal nummers waarin hij fraai inspeelt op de trend om vanuit een improjazzbasis elementen uit uiteenlopende stijlen samen te laten gaan. Vandaar ook de titel. De aanwezigheid van muzikanten met diverse achtergronden vergemakkelijkt dat, maar het zijn vooral de composities die een muzikale rijkheid uitstralen.
Wat pleit voor Enders is dat hij niet kiest voor één bepaald concept. Bovenal streeft hij afwisseling na. Natuurlijk is goed te horen dat de nummers van dezelfde groep zijn. De wijze waarop Rebekka Bakken in So Ro een tekst zingt (in een taal die ik niet kan thuisbrengen), verschilt nogal van haar vertolking van de Engelstalige tekst in Behind The Mirror. (Terzijde: zo overtuigend So Ro is, zozeer is Behind The Mirror een van de zwakkere nummers op deze cd.)
Ook Sinclair (artiestennaam van de Italiaan Massimi Lombardo) kijkt graag over muzikale grenzen. Sinclair maakt muziek onder de groepsnaam Istambul Café, wat een voorkeur verraadt voor muziek uit het Midden Oosten. Ook de titel, Passage To East, benadrukt dat idee.
Toch vallen die oosterse invloeden wel mee. Of tegen het is maar hoe je het bekijkt. In ieder geval brengt Istambul Café muziek die het midden houdt tussen fusionjazz, dance en (pop)muziek uit het Midden Oosten. De oosterse elementen komen nog het meest (maar voorzichtig) naar voren in nummers als Towards East, Rajasthan Express en Arabian Wind. Het zijn direct ook de beste nummers.
Een echte band is Istambul Café overigens niet. Wel werkt Sinclair (altsax en elektronica) op Passage To East met meerdere gastmuzikanten.
Zoeken Johannes Enders en Sinclair hun inspiratie buiten hun eigen land, de van oorsprong Marokkaanse zanger Michy Mano doet dat anders. Hij vertoeft al een tijdje in Oslo, waar hij als DJ plaatselijk wereldberoemd is. In zijn eigen muziek grijpt hij terug naar zijn Marokkaanse achtergrond, breidt die uit met zijn kennis van Noord-Afrikaanse en oosterse muziek en mengt die dan met improjazz en de nieuwe elektronische muziek die hij in Oslo hoort en speelt.
Dat Mano op ‘The Cool Side Of The Pillow wordt vergezeld door de bekende fusionmuzikant Bugge Wesseltoft vergemakkelijkt die mengeling. De songs (gezongen in het Marokkaans of is het Arabisch?- Frans en Engels) schreef hij samen met Wesseltoft en percussionist Paolo Vinaccia.
Beduidend minder ver gaat het Duitse trio (een echte groep!) nuBox. Op Sonic Screen experimenteren trompettist Reiner Winterschladen, bassist/gitarist Alois Kott en slagwerker Peter Eisold met improjazz en elektronica. De trompet vervult een hoofdrol in merendeels swingende stukken. Wat deze muziek vooral interessant maakt, is de door Kott en Eisold vervaardigde bedding van elektronische bliebjes en kraakjes. Misschien is het allemaal wat erg modieus, maar het klinkt ondertussen wel erg lekker.