Een nieuwe loot aan het uitstekende Transformed Dreams-label, al jaren verantwoordelijk voor de meest originele en/of leuke Nederlandse muziek (Zea, Persil, Seedling). Met The Suicidal Birds blijft Transformed Dreams bij het vooral door gitaren gedomineerde labelgeluid. Sterker nog: nergens hebben gitaren zo hard en gemeen geklonken als bij The Suicidal Birds. En dat bedoelen we als een compliment. De groep beweegt zich in het blues-, punk-, en rock n rollidioom, waar (na al die jaren) saaiheid en conformering op de loer liggen. Gelukkig is dit bij The Suicidal Birds niet het geval. De passie en urgentie spatten eraf, de opnames klinken bijzonder rudimentair, overstuurd en direct. Opvallend is dat slechts één vrouw hiervoor verantwoordelijk is: The Suicidal Birds was in de studio slechts Jessie uit Bakkeveen die de hele plaat in haar eentje opnam. Inmiddels is de groep aangevuld met een bassiste, gitarist en drummer, zodat live de klassieke rock n rollbezetting te zien en horen is. Het knappe aan dit album is ook dat hoe wild en onaangepast de nummers ook klinken, je ze na twee keer horen al kunt meezingen, of in ieder geval meehummen. (Betteroff, Crazy Like A Bird, Me Animal). De presentatie van hun cd in de bovenzaal van Paradiso was tevens hun debuutoptreden. Nee, lef hebben ze genoeg, daar in Bakkeveen (en bij Transformed Dreams).