Slim: in een clever geschreven bio bij dit debuutalbum van het Engelse Bloc Party zegt de band dat ze zeker niet origineel is, en ongetwijfeld met veel bands te vergelijken is. Onnodig te zeggen dat er geen band (Bloc Party dus, MvH) zou zijn zonder de gitaarbands uit de jaren zeventig, tachtig en negentig in Amerika en Engeland. Deze ongetwijfeld ook ironisch bedoelde tekst valt bij deze recensente goed, omdat we hier niet met de zoveelste gitaarband van doen hebben, die meent dat ze én de beste én de meest originele zijn. Bloc Party kreeg in Engeland overigens genoeg praise, onder anderen van wijlen John Peel. Bloc Party was één van de laatste bands die een sessie voor zijn programma opnam. Het lijdt geen twijfel dat Bloc Party alle invloeden ook bij Peel voor het eerst gehoord heeft: Gang Of Four, Suede, Radiohead, The Pixies. De vier leden van de Bloc Party noemen ze zelf ook in het persbericht. Maar zeggen ze, even grappig als slim, de vergelijkingen die anderen maken, zijn waarschijnlijk nog beter dan die van ons. Oké, ik doe een poging: Mega City Four, The Wonderstuff. Maar waarschijnlijk weet de lezer(es) betere vergelijkingen te vinden. (Leuke plaat, overigens.)