Flössin is geen Oostenrijks merk voor tandzijde maar een zootje ongeregeld dat in indieland, het zelfreferentiële wereldje van gebrilde mannetjes dat elke dag Pitchfork naspeurt op updates, voor supergroep doorgaat. Dat heet hier: drummer Zach Hill van Hella, een gitaar-percussie duo dat wellicht kan appelleren aan fans van Lightning Bolt, gitaarexperimentalist Christopher Willits en als kers op de taart het Venezolaans-Amerikaanse laptopwonderbaasje Miguel Depedro (Kid 606). Elektrische improv is hun hobby; live, analoog en verrassend lofi op band gezwierd. Ongebreideld lawaai dat zich leent tot allerlei energetische activiteiten, op voorwaarde dat u de flow kan vatten natuurlijk. Structuur is een vluchtige schim, entropische jams dagen zingevers uit. Kapstok zijn de escapades van Hill die zich ongestoord te buiten gaat aan polyritmisch percussiewerk maar evenmin afkerig is van een verhakkelde groove. Gitaar en laptop spelen incognito haasje-over. Noise is hier geen scheldwoord of agressief statement, maar rijmt enkel op speelplezier. Titels van nummers zijn semi-onleesbaar gemaakt met zwarte stift. Dadaïstisch grapje of simpelweg besluiteloosheid, wij gaan onze myope kijkers niet nog meer belasten. Daarom: 2 en 10 toverden een korte grijns op ons gelaat, en dat is voor een doordeweekse werkdag zeker niet slecht.