Vanuit de steeds uitdeinende Russische scène komt HUM (denk HUMaan) onze pijn verdoven met twee epische dreunmeditaties. Onder de schijnbare eentonigheid van het titelnummer zweeft een schijn van melodie, maar ons doet deze magische vlucht vooral aan een eskader bommenwerpers denken. De keerzijde is experimenteler met loops van organische geluiden die het tevergeefs opnemen tegen een aanzwellend gedaver.
Opion Somnium heeft het meer voor gevederde vormen van luchtvaart en echte instrumenten. Om zijn diepe val inwaarts te begeleiden, maakt deze Amerikaan gebruik van onder andere piano, viool, cello en accordeon. Natuurlijk wordt dit alles elektronisch vervormd tot zweverige boventonen en laag gerommel. Troum of voorganger Maeror Tri zijn nooit ver uit de buurt, en Drone mist wel een unieke verpakkingskans door geen veren in het 7inch pakketje te stoppen.
Het obscure Stabat Mors blinkt al jaren uit in extravagante zelfgemaakte hoezen met centimeterdikke verfklodders en organische bijlagen (dode insecten, beenderen, medische preparaten enzovoort), maar op deze single blijven ze opvallend braaf met handgeschilderde ogen en een aardbeimondje. De muziek is gebaseerd op de autobiografie van de bezeten acteur Klaus Kinski, en geldt als een ode aan zijn levenslust. Het eerbetoon krijgt muzikaal vorm middels een basisdreun die aan flarden gehakt wordt door de typische Stabat Mors metaalfeedbacktortuur. In de verte declameert een ingetogen vrouwenstem Kinski-citaten, en een creperende accordeon maakt de vervreemding compleet. Dit is der Zorn Gottes en we verdienen ook niet beter. Al deze singles zijn gelimiteerd (300 stuks) en geïndividualiseerd via knip -en plakwerk met fotos, dichtflarden of beschilderde hoezen. Het vinyl is in volgorde van verschijnen zwart, paarsblauw gespikkeld en aardbeirood.