Finland, Estland en Ramo Teder. Het eerste land is daar waar de cd is opgenomen en het tweede het geboorteland van de schepper van dit vreemd plaatje, Ramo Teder. Met (akoestische) gitaar, piano, fluit, bas gitaar en andere verkent hij folk, jazz en zichzelf. Dat laatste zit moeilijk in elkaar. Hij drukt zich uit in een taal die vermoedelijk zijn moedertaal is en die dus voor ons zuiderse noorderlingen totaal onbegrijpbaar is. Laat hij dan ook nog eens enkel op dit aspect van zijn muziek (zang, voordracht) zijn apparatuur op los. Dit resulteert in iets wat je vreemde indietronic zou kunnen noemen. Vreemde omdat bij indietronic het geluid meestal opgebouwd is uit zorgvuldig gepuzzelde lagen. Pastacas klinkt daarentegen glas helder. Loep zuivere folk, jazz en eigenzinnige singer songwriter muziek staan loodrecht op de tegendraadse onbegrijpbare stem frases. Het is zoals de rudimentaire hoes tekeningen. Opvallend, ogenschijnlijk simpel, verdacht expressief en dubbelzinnig. Voor anders gehoorgestoorden.