Hipbone Slim And The Knee Tremblers is met dit Have Knees, Will Tremble aan zijn tweede cd toe, na het reeds lichtjes fantastische Snake Pit (GC58). Het trio dat schuil gaat onder deze noemer, heeft reeds lang zijn sporen verdiend binnen het rauwe rock-n-rollwereldje. Sir Bald Diddley, die de vocalen en de gitaar voor zijn rekening neemt, runt zijn eigen labeltje (Alopecia Records) en maakt nog steeds platen met zijn Wig-Outs. John Gibbs bespeelde de bas bij The Kaisers en doet het nog steeds met The Wildebeests. Bruce Brand drumt, en deze man is veruit de bekendste drummer als het gaat om authentieke garagepunk. Hij speelde zowel bij The(e) Headcoats als bij The(e) Milkshakes en nam reeds platen op in de Toe Rag-studios vooraleer The White Stripes pamperloos door het leven gingen. De heren zijn anciens als het gaat om het spelen van traditioneel aandoende rockabilly, swamp blues en beatmuziek. Samen met gastvocaliste en legendarische wulpsheid Holly Golightly schudden ze zomaar twaalf klassiekers uit hun mouw. De plaat duurt amper een half uur, maar er staat dan ook geen enkele verkeerde rockabillynoot op. Schitterend schijfje is dit, en dan hebben we John Schooleys plaatje nog niet eens gehoord. Honderd procent One-Man Band en dat is bij het beluisteren van dit meesterwerkje nauwelijks te geloven. De man produceert op zijn eentje het geluid van een voltallige band, tegelijk rudimentaire drums als gitaar bespelend terwijl hij terzelfdertijd de ziel uit zijn lijf zingt. Schooley komt uit Austin, Texas en maakte reeds furore met The Revelators (met platen op Crypt) en The Hard Feelings (met platen op ondermeer Sympathy For The Records Industry). Rauwe trashblues in een degelijke productie waarbij eigen werk wordt afgewisseld met goed gekozen covers van onder meer Rufus Thomas, Jimmy Reed en Howling Wolf. John Schooley is stukken beter dan Hasil Adkins en komt hier in de kast te staan bij het werk van Jack Oblivian, zo goed is deze plaat. Beter dan dit hebben we onze portie garagerock in tijden niet meer gehoord.