Muziekgeschiedenis. Ken uw klassiekers. Je begrijpt niets van Shack Up als je het origineel van A Certain Ratio niet kent. We zijn vier minuten vier als Peaches met Lovertits onze trommelvliezen opblaast. Niet zacht, maar goed hard, de toon is gezet en de baslijn is moddervet. Sleep er een landkaart bij. Is dit New-York in het vroege ochtendgloren, de jaren 80 zijn amper begonnen en in de clubs mixen djs punk met disco. Het vagevuur is smeulend en de dansvloer is oorlogsterrein. Of zijn we in Gent, de hipste stad van dit Vlaamse land, vergane glorie, vergeten straat. Dit is Gent, R&S Records (vergane glorie, ik wist dat het klopte, o tranendal), 2ManyDjs en Mo & Benoelie. Het zijn wereldburgers. Onze straat is onze wereld, we hebben huisarrest en onze cdspeler hunkert naar vinyl. Ze mixen Connie Case, ook dat is New-York, met de discohouse van Koas en ze eindigen met Im A Man van Chicago. De baslijn is nog steeds moddervet. Ze twijfelen tussen disco en punk, tussen onbekende, obscure parels en tussen de hits. Ik luister, met een half oor, met mijn hele lichaam. Ik skip de discotracks, het ligt aan mij, ik heb huisarrest en mijn cdspeler hunkert naar vinyl. Zwart vinyl, met middenin een gaatje.