Uw recensent gaat doorgaans altijd voor het experiment, de platgetreden paden kunnen mij weinig bekoren en wat betreft Het Experiment: the sky is the limit. Daar ben ik nog lang niet klaar mee. Maar soms zet je die nimmer afnemende zoektocht op een lager pitje. Als een plaat zoals deze van Waldorf voorbijkomt bijvoorbeeld. Dan besef je dat lekker gewoon ook vooral erg lekker kan zijn. Waldorf vindt een mooie middenweg tussen Foo Fighters en Queens of the Stoneage. De vocalen doen zelfs erg denken aan die van Josh Homme, sexy en bezwerend tegelijk, de ultieme rock n rollcombinatie. Tijdens opener Killing Time lijken de snaren richting Grandaddy gestemd te zijn maar als snel zit zanger Vanwymeersch op Homme toonhoogte en gaan ook de gitaren richting woestijn. Waldorf zit op het goede spoor, rechttoe rechtaan rock zoals we dat eigenlijk van de Belgen niet gewend zijn. En toch kan ik niet ontkennen dat ik nu weer op zoek ga naar de nieuwe Sunburned Hand of the Man plaat. Maar voor iedereen die minder met deze afwijking te kampen heeft, is Waldorf een meer dan uitstekende rockplaat.