Deze gelukkige Peter is beter bekend als de zwaarmoedige Aidan Moffat van het depri duo Arab Strap. Een bijklusser zeg maar. Ditmaal geen dronkemanspraat over het stalken van Schotse meiskes of ellendige eenzame aftochten uit pubs. De soundtrack is van cinematische aard zonder enige zang en u mag de film uit uw eigen geheugen kiezen. Waar het debuut Hypnogogia eerder een kruisbestuiving was van dance en indie, is deze opvolger enkelvoudig georienteerd. De strijkers glijden er lustig op los bij deze fanfare van instrumentele alt country en Schotse indie. Als u een lichtbaken nodig heeft; er zweven lichte referenties naar Penguin Cafe Orchestra en de Cocteau Twins. Misschien doet de stijl tragisch overkomen, maar de donkere mineur van de ‘Strap wordt vermeden door opgewekter uit de verf te komen. Waar die vrouwenborst in het artwork precies voor staat; de zoveelste afgewezen liefdesverklaring of een obsessie voor voyeurism? De stille knoppendraaier zal u deze keer niet antwoorden.