Kijk ons recht in de ogen, en zweer op de Goede Smaak dat je ons niet nodig hebt om je te wijzen op het belang van de legendarische moeilijke muziekcompilatie The Elephant Table Album (1983). In elk geval lanceerde deze dubbelelpee de carrière van David Jackman alias Organum. Niet alleen de muziekjournalisten knielden nederig voor Edge Of Nothing, oftewel muziek als ode aan een remmend treinstel. Ook Nurse With Wound zag wel iets in de gecontroleerde dreunfeedback en het bewerkte metaalgeschraap. Steven Stapleton inviteerde Jackman prompt voor Submission en een split lp (A Missing Sense/Rasa), en de rest is geschiedenis. Twintig jaar later viert Jackman zichzelf met twee bewerkingen van het originele bronnenmateriaal, liefdevol geperst op gelimiteerd transparant 10inch vinyl met een detailstukje Wereldoorlog I als hoes. Industrieel werelderfgoed.
Omdat de samenwerking Tinnitus VU (Touch, 2004) naar méér smaakte, doken de ijzervreters Organum en ZEv opnieuw de RMS Studio in. De vleugelpiano was blijven staan en ZEv leverde een zelfgebouwd instrument in roestvrij staal. Na de sessies trokken beide heren zich terug in hun ijzeren wereld om het zaakje te mixen. Op deze cd staan (min zes tot en met nul) zeven bijdragen van ZEv en (plus) twee van Organum. De invalshoek is zeer verschillend. Terwijl een ingetogen ZEv metaalpartikels voedert aan een ijzerdreun, concentreert Jackman zich vooral op de piano. Het spookachtig gedreun en het ijzergeschraap contrasteert mooi met het minimaal pianospel. Wie de recente pianomanipulatie 7inches van Organum wist te smaken, zal ook deze gelimiteerde (zeshonderd stuks) cd dankbaar tegen het oor drukken.