Unfold ontstond in 1995 in het onooglijke Yverdon-Les-Bains in het verre Zwitserland. Het album Aeon-Aony werd opgenomen en uitgebracht in 2003, maar onderging hetzelfde lot als zijn voorgangers: de plaat werd alleen in Zwitserland gesignaleerd. Het label Code:Breaker was echter dermate onder de indruk van deze schijf dat ze besloten ze wereldwijd uit te brengen. Gelijk hebben ze, want dit is echt een stevige brok muzikaal lawaai. Apocalyptische hardcore met zijn wortels in zowel extreme metal als posthardcore. Een mengeling van Neurosis en Converge om maar iets te zeggen. Niet dat er van begin tot eind wordt geramd: Unfold laat voldoende ruimte voor experiment en bij elke beluistering geeft de plaat meer van zijn subtiele geheimen prijs. Baron Rouge bevat bijvoorbeeld een intiem stukje piano, Phantom Strucures is net zo atmosferisch als Cult Of Lunas meesterwerkje Salvation. Dat laatste is niet zo verwonderlijk wanneer we in de hoesnotas lezen dat Magnus Lindberg van Cult Of Luna mee verantwoordelijk was voor de productie. Aeon-Aony is een stuk inventiever dan het gros van de stroom aan posthardcorebands en platen. Ze is intens en snoeihard en door het prima geluid steekt de plaat torenhoog uit boven de concurrentie. Houston Swing Engine is net zo Zwitsers als Unfold en beide bands zouden volgens de geruchten ook een bandlid delen. We hadden het kunnen denken want deze plaat is net zo heftig, zo niet nog heftiger. The Tiger Flamboyant is de opvolger voor The Smell Of Horses en dat is een plaat die ondergetekende zo vlug mogelijk in handen wil hebben wegens tot nu toe nog niet gehoord. Opener Instrument I doet perfect wat er van verwacht wordt: de stilte voor de storm spelen. Nadien breekt de hardcorehel pas echt los. Snoeiharde, meestal aan stoner refererende riffs, houden de schwung gaande. De punkvocalen zijn een mix van David Yow (Scratch Acid, Jesus Lizard) en Henry Rollins ten tijde van Black Flag en die passen wonderwel op de verslavende muziek die we te horen krijgen. Het pedaal blijft zowat constant diep ingedrukt, maar doordat de band zoveel mogelijke de stonermetalclichés weet te vermijden, zijn we daar niet rouwig om. Voor wie net als wij Fu Manchu en Nebula maar slappe kak vinden, is Houston Swing Engine de perfecte oplossing.