Boxing Camp For Blues Oriented Snack Heads

Die nacht draaide ik de duivel een tongzoen. De fanfare speelde loeihard ‘Life Is Like A Constant Winter’. Het klonk als ‘De Dans Der Dwazen’. Galatasary, ze hebben drie gitaristen, twee drummers, een toetsenist en een bataljon blazers op hun payroll staan. Wie de luiheid aanbidt, kwam met hun debuut ‘Montana’ niet veel verder dan Jaga Jazzist light. Met ‘Teenage Pop Stars’ hadden ze een song waarmee ze The Herbaliser dicht op de hielen zaten. Het heilige vuur brandde hevig. Op ‘Boxing Camp For Blues Oriented Snack Heads’ hebben ze de hemel afgezworen en het vagevuur ontdekt. ‘Montana’ was een stel rockers die de verkeerde afslag namen en nu, met de opener ‘Snack Heads On Empty Part I & II’ de fouten uit het verleden met een oerknal rechtzetten. Push things forward. Ergens halfweg zaten we naar foute metal te luisteren. Dat hebben ze ons gelapt. De blazersectie staat in de hoek, slecht afgemixt, de mond gesnoerd, roemloos naar de coulissen verdreven. En de duivel? Ze danst de polka, lenig en behendig als nooit tevoren. De ziel van ‘All Right Chop Chop Get On With It’ is zwart en een glimlach op onze mondhoeken waard. De hemel, de hel, het vagevuur. Ik wacht op de breuk, de split –het lief van de drummer en de bassist, lust is sterker dan liefde, same shit, the usual crap– en de nakende reünie. Ik heb geen glazen bol, heb enkel een bezwaard geweten en krassen op mijn ziel. Ik draai de duivel een tongzoen. Luc Dufourmont en Ayco Duyster, Mephisto en de Witte Engel, hebben een cameo op ‘Rock Star’, de single die geen single is. Loutering, binnen tien jaar maken ze de absolute liveplaat. Valt de schaduw over de concurrentie, krijgen ze het respect dat ze nu al verdienen, maar ontberen. Dan pas zullen we weten wat ‘Montana’ en ‘Boxing Camp For Blues Oriented Snack Heads’ in het licht van de evolutieleer waard zijn. Ze zijn een liveband zonder verleden, kloppend op de deur van de toekomst. Geen Jaga Jazzist, geen Think Of One, wel rock-‘n’-roll, strak en snedig. Die nacht draaide ik de duivel een tongzoen, ze had de juiste maten, het smaakte naar wijnazijn en peper. Ik kreeg koude voeten, koude voeten in mei.

tekst:
Peter Deschamps
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!