Amon Düül 2 rees op uit de as van Amon Düül, de politiek meest uitgesproken band die de Duitse Krautrockbeweging baarde. De eerste Amon Düül was louter improvisatie, met grote aandacht voor het ritualistische en het tribale. Kunst was politiek en had niets van doen met geldgewin. Ze brachten vier albums uit met tribale jams en psychfolk en splitsten nadien op in twee delen. Amon Düül 2 zag het levenslicht in 1967 en bleek ondanks diverse bezettingswissels een blijver, terwijl Amon Düül in stilte uitdoofde. Samen met Neu!, Can, Faust, Tangerine Dream, Guru Guru, Cluster, Kraftwerk,Popul Vuh, Ash Ra Tempel en Harmonia staat Amon Düül 2 uit Munchen te boek als personificatie van de Krautrock, Duitslands eigenzinnige antwoord op de Anglo-Amerikaanse rock-n-roll tussen circa 1966 en 1979. Korte tijd is Amon Düül 2 even populair als Can en Faust en staan ze op de covers van Britse muziekbladen als Melody Maker en NME, maar vanaf halverwege de jaren 1970 taant hun impact exponentieel. Punk maakt brutaal korte metten met deze avant-gardistische hippiemuziek en ook Amon Düül zakt weg van obscuriteit naar vergetelheid. Tussen 1969 (Phallus Dei) en 1981 (Vortex) verschenen er elf studioalbums, die door Revisited de komende jaren opnieuw zullen worden uitgebracht, telkens geremixed en geremastered en net als de re-issues van Klaus Schulze met zorg verpakt in een digipack en waar mogelijk aangevuld met bonusmateriaal. De eerste drie in de reeks zijn Almost Alive (77), Only Human (78) en Vortex (81). Naarmate de jaren verstreken, werden de platen meer mainstream en verdween het surrealisme naar een dieper echelon. Psychedelica flirtend met waanzin typeerde de vroegste releases. Spaniards & Spacemen uit Only Human flirt bijvoorbeeld met Arabische invloeden, die jaren later overigens werden gesampeld door Cypress Hill. Op Vortex horen we een band die met wat we anno 2005 weten- kan worden vergeleken met Supertramp, Genesis, Hawkwind en The Residents light. Interessant vanuit muziekhistorisch perspectief, maar even goed pompeus, muf en belegen. Alles dus waar punk destijds tegen fulmineerde. Alleen zijn dat vandaag niet langer per definitie negatieve connotaties. Prog-rock is terug en de oudjes mogen weer meespelen!