‘Like Minds’ verzamelt een dozijn hoogtepunten uit de jongste tien jaar van Emily Hay’s carrière. Een overzicht op plaat samenstellen, is een behoorlijk riskante onderneming: het werk van de artiest moet enerzijds groei en diversiteit uitstralen; anderzijds is coherentie onmisbaar om een luisterbeurt op een aangename manier te doorstaan. Op beide fronten zit het snor. De dame in kwestie is een fluitiste annex zangeres, gevestigd in Los Angeles, waar ze hyperactief deelneemt aan de improvisatiescène. Op ‘Like Minds’ valt op dat Hay zich altijd heeft weten te omringen met getalenteerde musici die haar spel kleurrijk ondersteunen zonder de aandacht van haarzelf weg te trekken. Verwacht je vooral aan exotische percussie, maffe samples, elektronica en een occasionele cello of trombone als begeleidingsinstrumenten. ‘A Year And Two Weeks’ klinkt als een afrekening met Babes In Toyland; een door Azië beïnvloed nummer zoals ‘Boiled Cadillac’ zou dan weer niet misstaan hebben op John Zorns ‘New Traditions in East Asian Bar Bands’. In ‘Wha’ ‘Bout’ komen geheel onverwacht de typische klanken van Marc Johnson’s Right Brain Patrol om de hoek kijken. Ongelofelijk dat zo’n talent niet eens fulltime met muziek bezig is. Revelatie van de maand.