Een supergroep van drie artiesten die inmiddels een lang cv hebben opgebouwd: Honey Owens is lid van het freeform rockcollectief Jackie-O-Motherfucker;en Brian Foote maakt samen met Paul Dickow muziek in onder andere Fontanelle en Strategy. Als Nudge is Cached hun derde album, dat gelukkig niet voor één gat te vangen is. We horen flarden indietronica, maar ook dub vermengd met jazz, geluidsklanken en gitaarnoise voorbijkomen. Het drietal kent geen grenzen, wil daarvan niets weten ook en schakelt ogenschijnlijk gemakkelijk over van stijl naar stijl. Het gemeenschappelijke kenmerk van de nummers is dat ze op het eerste gehoor niet gemakkelijk vallen, maar na twee of drie draaibeurten (misschien juist daarom) verslavend werken. My New Youth bijvoorbeeld begint als een dampend swingende dreun à la Out Hud, maar juist als het bijna gezellig begint te worden, verandert het nummer in een geluidskakofonie. File under: Indietronica vermeldt de bio, maar dat is een veel te simpele voorstelling van zaken. Nudge is een veel te vrije band om zich van wat voor hokje dan ook iets aan te trekken. Een speels album.