Dan Snaith timmerde ijverig en succesvol aan de weg met het baanbrekende Up In Flames een bruisende potpourri van zonnige elektronica gemengd met schepjes psychedelica en westcoastpop. Een flinke stap voorwaarts ten opzichte van zijn debuut, Start Breaking My Heart waar het vooral draaide om jazzy, niets-aan-de-hand IDM. Maar net wanneer het Manitoba feestje in volle gang is, stormt er een half-gepensioneerde punk -Dictator genaamd, excuseer me terwijl ik even een zakje volspuug, Handsome Dick Manitoba, binnen om er dreigend met een gang naar de rechter weer weg te stommelen met zijn rechtmatige Manitoba alias. Wat een dapper ventje, punkrock man, pfoehee. Het mag de pret niet drukken, Snaith haalde een nieuw setje letters, spelde er Caribou mee en is inmiddels weer onderweg met dit derde album. En het is weer een succes, Up In Flames had behoorlijke impact destijds, vooral op een generatie thuisknutselende muzikanten die zich lieten inspireren door de frisheid die Snaith uit zijn laptop toverde. Frisheid kenmerkt ook The Milk of Human Kindness maar het is nu vooral krautrock-Duitsland dat Snaith inspireerde tot prachtige klankstukjes als Barnowl en Bees. Fausts magnus opus, So Far, de reeks fabuleuze Neu! albums, maar ook samplehop a la DJ Shadow (Lord Leopard) hebben allemaal hun vingerafdrukken achtergelaten op The Milk of Human Kindness. Toch weet Snaith er met een eigen laagje frisheid een spontane draai aan te geven die van dit album een nieuw hoogtepunt in zijn beloftevolle carrière maakt.