Wat gebeurt daar allemaal in de Engelse East Midlands? Een label dat zich Artists Against Success noemt, kan niet zo gauw stuk bij deze recensente. Toch moet ze even wennen aan de rustige, kalme akoestische liefdesballades van Francis Albert Machine op zijn derde album. Beetje saai, is haar eerste indruk. Maar er is meer, zoals korte, abstracte (instrumentale) stukken als KmC, Take Up With A Mermaid en Soi-Disant G-Inst. In het hilarische Why Dont You Want Me Frankie worden de rollen omgedraaid en horen we niet Frankie, maar de vrouw smachten naar liefde. En de bijna dertien (!) minuten durende afsluiter The Three Doctors is een prachtig, ontroerend en origineel nummer. Voor liefhebbers van rustig, akoestisch én experimenteel.
Plans & Apologies zijn op hun mini-album wat losser van stijl. De eerste paar seconden klinken als de Pixies, en daarna gaat het van Simon & Garfunkel-achtig (mijn god!!) tot snoeiharde speedpunk en van rare elektronica tot pop. Dat maakt het beluisteren van ‘Tree Dee Pee tot een spannende bezigheid, want wat zou er nu weer komen? Het laatste nummer, The Paperclip Key, is gebaseerd op een brutale diefstal van hun apparatuur én master van deze cd, zodat men alles opnieuw moest opnemen. Nee, dat succes komt er wel.