Is Aaron Funk een muzikaal genie? Gelet op de de laatste jaren verschenen platen waren we al geneigd hem in die categorie te plaatsen. Onlangs verschenen er twee kort achter elkaar. Op Winnipeg Is A Frozen Shithole doet Funk zijn normale briljante ding: snoeiharde breakcore, waanzinnige ritmes, wisselingen, geluiden en tekstfragmenten. Het hele album lijkt een afrekening met zijn geboorte- en woonplaats Winnipeg (in Canada); de titels liegen er niet om: Winnipeg Is A Dogshit Dildo, Winnipeg Is Fucking Over of Die Winnipeg Die Die Die Fuckers Die. Het album dat hem het predikaat genie definitief opspelt, is ‘Rossz Csillag Alatt Született’, het twaalfde (!) studioalbum in vijf jaar. Op dit album horen we pas goed wat er eigenlijk altijd in het werk van Venetian Shnares was: de schoonheid, de melancholie, de subtiele inventiviteit. De Hongaarse titel vertaalt als geboren onder een slecht gesternte. Funk kwam op het idee voor deze plaat na een bezoek op tournee aan het koninklijk paleis Király Palota in Boedapest. Kampend met liefdesverdriet en lezend over een zelfmoord vanaf dat gebouw maakte Funk zijn meest originele album tot dusver: lange fragmenten met klassieke muziek (op sommige momenten speelt hij zelf viool), samples van Billie Holiday, Bartók en Elgar, overgaand in de breaks van Funk. Rossz Csillag Alatt Született is van een onvoorstelbare schoonheid. Nooit geweten dat je van een zo droevige, melancholische plaat, zo opgewekt kunt worden. Kippenvel, tranen en ontroering. Aaron Funk praat niet graag over zijn muziek, vindt het uitbrengen ervan bijna als een verminking van de oorspronkelijke bedoeling. Zo van levensbelang is het maken van muziek voor hem. Het luisteren naar Rossz Csillag Alatt Született is voor deze recensente net zo belangrijk. Een monument van een plaat.