In het clichélijstje van de recensent staat de langverwachte tweede hoog op de ranglijst. Dus wat moeten we zeggen, nu Jamie Lidell eindelijk zijn album aflevert waar we zo lang op moesten wachten dat ze er bij Warp al grijze haren van kregen? In 2000 debuteerde de Berlijnse Brit met Muddlin Gear. Daarna was het lang wachten, terwijl Jamie ondertussen succesvol de podia besteeg met zijn Prince-op-LSD-act en lekker schnabbelde bij Matthew Herbert. Bij Warp wisten ze ook niet meer hoe ze Lidell aan het werk moesten krijgen. Maar dankzij diens bijbaantjes konden we in 2001 al iedere slechte bui verdrijven met een Jamie remix van Herberts The Audience. Datzelfde nummer vinden we bijna onveranderd terug onder de naam Music Will Not Last op Multiply. En dat niet alleen, er staan nog negen nummers op om de donkerste wolken mee te verdrijven. Volgens de info mogen we ook collega-muzikant Mocky bedanken voor inspiratie. De zon schijnt in ieder geval weer boven het olijke hoofd van Lidell en hij verblijdt ons met pure soul en funk. Het elektronisch randje maakt het net iets anders dan Prince, Sly Stone en de soulgoden en godinnen, maar o wat is ie goed. Soms praktisch a capella dan weer met blazers en funkgitaartjes. Snel, langzaam, vrolijk, hitsig, zonnig of sexy, ‘Multiply’ heeft het allemaal. De concurrentie moet stevig uitpakken om dit album deze zomer nog uit de speler te krijgen. Dit was zeker vijf jaar wachten waard.