GOMM komt uit Noord-Frankrijk en maakt energetische, melodieuze songs in goede postpunk traditie. Strakke drums, venijnige gitaren, warme Rhodes en snedige zang. De teksten worden gezongen, geroepen en gefluisterd in het Frans, Engels met Frans accent en vrolijk rondstuiterend Duits. Sexy als Kim Gordon en gebracht met een enthousiasme dat zelfs de ADHDrs onder u zullen respecteren. Guillaume, Olivier, Marie en Mathieu smeedden de eerste letters van hun naam tot een heftige band en wij zijn hen daar erg dankbaar voor.
Uit het Hoge Noorden komt intussen droevig nieuws. Het Deense Diefenbach ruilt instrumentele postrock voor catchy gitaarpop met lentefrisse zangpartijen. ‘Set & Drift’ is niet geheel gespeend van charme, maar weegt op het eerste gehoor lichter dan hun vroegere werk. Geleidelijk aan nestelen de nummers zich echter dieper in de gehoorgang. Lijkt instrumentale muziek niet altijd tijdlozer dan muziek met zang (die intonatie, dat timbre, dat accent)? Langs de andere kant, als een zinsnede als As you smashed my teeth in, you did fine, we were glorious! de tand des tijds niet kan doorstaan, wat dan wel?