Amper heeft Matthew Herbert zijn samenwerking met Roisin Murphy achter de rug of de man werkt zichzelf opnieuw in de schijnwerper met Plat Du Jour. Plaat, concept of project? Matthew Herbert weet als geen ander een idee vast te grijpen, het muzikaal te vertalen en het ook nog boeiend te houden. Op Plat Du Jour is zijn werkterrein de keuken. Dertigduizend broedkuikens, drieduizend tweehonderd en vijfenvijftig mensen die appels eten, een werklunch tussen Blair en Bush, de vocale bijstand van Dani Siciliano en de hulp van de gerenommeerde kok Heston Blumenthal die het laatste maal van de ten onrecht ter dood veroordeelde Stacey Lawton bereidde. Het zijn allemaal ingrediënten die de plaat kruiden en kleuren, maar die de muzikale output niet in de weg stonden. Herbert sampelt potten en pannen, verwerkt alles op zijn typische eigen cut & pastemethode, maar komt onverwacht sober uit de hoek. Plat Du Jour staat dichter bij het postdancegeluid van de Noor Kim Hiorthøy dan bij de vroegere houseplaten van Herbert zelf. Het maakt van Plat Du Jour meer dan een experiment, vooral een erg mooie en gevarieerde luisterplaat. Een degelijke en mooi nieuw wapenfeit van de grootmeester van het experiment.