Nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Bloc Party, Maxïmo Park, Magic Numbers, The Cribs. Het lijstje hippe retrorockbands van afgelopen jaar, aangevoerd door Franz Ferdinand, breidt zich gestaag uit. Editors is weer zon hoofdstuk dat op het voorgaande lijkt. Wordt het niet eens tijd voor wat anders? Gaat dit nu nooit vervelen? Het antwoord is ja, tenzij de kwaliteit de sleur doorbreekt. En dat gaat voor een deel op voor The Back Room. We hebben het allemaal al eens gehoord, natuurlijk. De monotone zang is zo Ian Curtis (ooggetuigenverslagen reppen zelfs over eenzelfde motoriek), de holle gitaren rinkelen als die van The Edge, de sfeer is duister, de melodieën simpel maar doeltreffend. Singles Munich en Bullets nemen die simpliciteit en pakken die in in een gestroomlijnd post-postpunk geluid. De kwaliteit is vrijwel consistent al valt er qua dynamiek nog wel het een en ander te leren. Next Big Thing? Nee. Veelbelovend? Zeker wel.