Marissa Nadlers folksongs ademen een tijdloze sfeer uit wars van enige trends en waarin zowel elementen van traditionele Amerikaanse folk (denk aan de periode die Harry Smith vastlegde op zijn Anthology) als acid-folk terug te vinden zijn. Daarmee kun je Nadler plaatsen in het gezelschap van die andere folk madammen als Sharron Kraus of Josephine Foster. Haar vorig jaar verschenen debuut Ballads Of Living and Dying was gevuld met donkere songs uitgevoerd met vaak niet meer dan relaxte fingerpicking op akoestische 12 string gitaar en een mysterieuze stem die vaagweg herinnert aan die van Hope Sandoval of Chan Marshall. The Saga Of Mayflower May gaat verder op diezelfde weg: poëtische melancholische songs die de donkere kanten van de menselijke psyche bezingen in een warm kleurenpalet dat hier en daar smaakvol verrijkt wordt met een enkel hammond orgel van Brian McTear of Nick Castros subtiel pianospel. Ook aan de opname van Nadlers stem zelf werd gesleuteld: een kleine dosis reverb maakt dat het ambigue karakter van de songs, die ergens in het schemergebied tussen droom en realiteit zweven, alleen maar sterker benadrukt wordt. Essentieel.