Het is me wat, zon lekker zomerweertje. Gelukkig zijn daar gitzwarte zielen als de heren van Lazarus Blackstar die met duivels plezier zwartgalligheid tot hun levenshouding kozen. Uit Bradford, Engeland komt het vijftal, waaronder twee gitaristen en een bassist die op zich alleen al telt voor vijf. Tot in april 2004 ging de band door het leven als Khang maar er werd besloten tot een naamswijziging nadat brulboei Bryan Outlaw het nest verliet. In de rangen bevinden zich onder meer Bri Talbot die vroeger speelde bij het legendarische Doom en tot voor kort ook Rick Miah, die de podia onveilig maakt met My Dying Bride. Het zal dan ook niet verwonderen als we beweren dat deze plaat knalt van de eerste tot de laatste noot. Knallen deed ze ook alvorens we op het net bovenstaande serie weetjes vonden, want het geluid van de band staat als een instortend flatgebouw. Unsane die plots ultralogge doom begint te spelen, maar dan met een allesverzengende haat tegenover de mensheid waarvan we dachten dat alleen Buzzov-en een patent had op die intensiteit. I Just Fuckin Hate People wordt het keurig gesteld in The Tragedy Of The Monochrome Man en daar zijn we het volmondig mee eens. Revelations is een zéér aangename verrassing. Huidig Lazarus Blackstar-zanger Paul Catten zit niet alleen ook nog in Murder One en Medulla Nocte, ook Co-Exist mag op zijn medewerking rekenen. Jammer genoeg had de man zijn kruit al verschoten, zeker wat betreft de eerste acht nummers van hun schitterend getitelde plaat. Iron Maiden-metal, daar hebben we voor het moment geen boodschap aan. Vanaf nummer negen (die promo-exemplaren toch) gaat het tempo omhoog en gaan tegelijk de grindhelledeuren wagenwijd open. Hondsbrutaal wordt de band, grind met serieuze knipoogjes naar Raging Speedhorn. Jammer genoeg bevat het tevens teveel doorsneemateriaal om boeiend te blijven. Net als labelmaatjes Eden Maine presteert Co-Exist nog te wisselvallig om interessant te zijn.