Daft Punk beat me to the punch’. We zijn virtuele zwervers, eeuwige maagden in cyberspace. Elke bit is een zoektocht. Weg zijn de wegwijzers, het is eenzaam in een doodlopende straat. A One Way Ticket To The Moon. Richtingloos zijn we aangekomen op de webstek van Juan Mclean. De tijd is ons niet gunstig gezind. My Time Is Running Out vat hij het krachtig samen. Dans. Juan Maclean zit op DFArecords, het hipste label van deze aardbol, toch houdt hij het hoofd ijzig koel, de bloedsomloop op temperatuur en de referenties niet verborgen. Less The Human is een degelijke kruising van stuiterende robotfunk, digitale no wave en trillende punkdisco. New-York, New-York, Arthur Russell is een dag lang voor even weer God op aarde. De single Titos Way is even kleurrijk als de glinsterende discobol uit Saturday Night Fever, uitlopers Cause The Liberation en Dance With Me, een epos dat hij veertien minuten lang aanhoudt, zijn bloedverwant aan de detroitmagie van Juan Atkins. Mclean, in een verleden synthplayer in Six Finger Satellite vaart hier zijn eigen koers. Less Then Human is geen Lcd Soundsystem light – al zat James Murphy zelve op de producerstoel – maar een wervelende, eigenzinnige, let goed op want dergelijke woorden zijn pas echt grof geschut, postmoderne danceplaat geworden. Genieten, kopen, doen.