Negenennegentig doosjes -met als vreemde bijlage een porseleinen pop- zorgen voor enige zenuwachtigheid bij verzamelaars, maar ook de gewone editie (achthonderd stuks) van deze cd verdient een zorgzame thuis. We worden vroom aangestaard door sepiafotos van Eerste Communicantjes. Op zich is er niets mis met de ingetogen blikken, de witte schoentjes en de strikjes, maar in combinatie met de sinistere muziek van Nordvargr hebben we weinig fantasie nodig om ons voor te stellen dat al deze meisjes iets naars overkomen is. Het helpt natuurlijk niet om een titel als Orgasmo Nero te plaatsen onder de onschuldige foto van een minibruidje, geknield op een kerkstoel. Voor Vitagen schraapte Nordvargr zijn basisgeluiden van beton, een olietank en een bijl. Deze bewerkte klanken doorkruisen, samen met vervormde stemmen, een basisdreun die af en toe explosief tot uitbarsting komt. ‘Omega’ verrast dan weer door zijn rituele ritmes. Maar de neerwaartse dreunspiraal leidt onvermijdelijk tot de éénwording met het Zwarte Gat. Vitagen is een hoogtepunt in de carrière van deze hyperproductieve Zweed, dat kwalitatief akelig dicht in de buurt komt van genrebepalende klassiekers als Lustmords Heresy.