Een Frans label met een Iers aandoende naam, daar komt geheid een folkplaatje van. Zo gebeurde het dat Carlos Boll, die in bepaalde kringen zeer wordt gewaardeerd voor zijn Mystery School-projecten, een nieuwe uitlaatklep zocht om zijn gotisch aandoende folky liedjes ter wereld te brengen. Samen met zangeres Isabella Piombo, die een etherisch stemgeluid ondersteunt met emotionele afstandelijkheid in haar timbre, creëert de man een muzikaal landschap dat nauw aanleunt bij het zweverige muzikale universum van de soloplaten van David Sylvian. Het grootste verschil met die laatste is dat het plaatje van Duparc duisterder van aard is en minder Oosterse invloeden nodig heeft om een boeiend geluid neer te zetten. Let wel: de eerste keer dat deze muziek onze oren bereikte, deed het ons weinig. Echter, er zijn zo van die plaatjes die na enkele keren luisteren uitgroeien tot ware pareltjes, maar dat kan natuurlijk ook aan het zeer wisselvallige weer gelegen zijn.