Welcome To Violence = het debuutalbum To A Frown (93) + de eps Unwilling To Explain (94) en Wound (92). En Buzzov.en was de smerigste, gevaarlijkste, beruchtste, meest (zelf)destructieve, negatieve en chaotische band bezijden EyehateGod en Antiseen. Haat, pijn, verslaving, vervreemding, depressie en geweld waren namelijk de themas die de maniakale frontman Kirk Fischer het best lagen. Gedurende een korte periode in de jaren 1990 was Buzzov.en één van de bands die een brug probeerden te slaan tussen de post-hardcore van Neurosis en Econochrist, het experiment en de noise van Cows en Helmet, het fysieke van vroege Swans en de slepende sludge van Sleep en Cavity. Het etiket cult is hier dan ook op zijn plaats. Die oude Allied Recordings tracks zijn nu eindelijk opnieuw verkrijgbaar en kregen nieuw artwork aangemeten, ontworpen door Arik Moonhawk Roper (Sleep, Gore, High On Fire). Hoewel Welcome To Violence slechts één facet illustreert, namelijk hun studio-output want live ging het er aanzienlijk ruiger en intenser aan toe, is deze retrospectieve verplichte kost voor iedere liefhebber van afwijkende en innoverende gitaarherrie.
Met bassist Byron Stroud (Strapping Young Lad, Fear Factory) en drummer Gene Hoglan (Testament, Death, Strapping Young Lad) aan haar zijde en een productie van labelbaas en levende punklegende Jello Biafra Dead Kennedys zelf heeft de Canadese Ani Kyd op papier heel wat voor zich pleiten. Helaas kon het contrast met de realiteit niet groter zijn. De pompeuze stadionrock op Evil Needs Candy Too is immers te veel op maat van de Amerikaanse markt gesneden en mist daardoor elke geloofwaardigheid. Zonde van het geld en puur tijdverlies, net zoals de vergelijkbare Guano Apes enkele jaren terug.
Van een totaal andere orde is Blowfly (alias Clarence Reid), een hedonistische smeerkees, pervert en politiek incorrecte viespeuk hors categorie, maar wel één met een gevoel voor humor, da groove en kritisch als de pest. George W. Bush en zijn vazallen krijgen op het hilarische Fahrenheit 69 tonnen zeik over zich. Het ganse album is opgevat als een propagandatrip in het kader van een fictieve presidentsverkiezing. En dat allemaal in een vette rap-, rock- en funkverpakking. Blowfly zelf is namelijk het alternatief voor het geklooi van de Amerikaanse president. Oftewel Blowfly For President. Decennia voor Ol Dirty Bastard of Lil Kim had Blowfly al een carrière op het snijvlak tussen sexueel expliciete rap en comedy. Dat ging niet altijd over rozen. Zijn vuilbekkerij (Your Precious Cunt, Youve Got Your Dick On Backwards) bracht hem regelmatig voor de rechter. De aanklacht luidde telkens weer obsceniteit. Fahrenheit 69 -met gastbijdragen van Afroman, MC Slug (Atmosphere) en Gravy Train!!!- en verpakt als een Bad Brains-persiflage, is ranzig van begin tot einde en bovendien zijn eerste plaats sinds 1988. Een hardleers type dus en bijgevolg een man naar ons hart.
Welcome to Fahrenheit 69, you tit smelling, well wishing, no douching, discharging, crab marching, yeast-infected, dissected, vulture rejected, VD-tested, lice-infested, wrong-doing, nun screwing, over paid, underlaid, rotten and rapidly deteriorating, seafood factory motherfuckers. Moge moraalridders hier hun zure bek op breken.