Verlegt J-Live grenzen in rap? Neen. Is zijn flow dan zo speciaal? Ook niet. Waarom toch dusdanig enthousiast zijn over ‘The Hear After’, ‘s mans vierde album? Omdat het gewoonweg een steengoed klassiek album met intelligente en aangename teksten betreft! J-Live (ex-inwoner van New York en tegenwoordig opererend vanuit Philadelphia) en zijn producers bulken van de inspiratie; elke track is immers ijzersterk. Of het nu gaat om de tropische samples van het Puerto Ricaanse ‘Whoever’, de zware underground van ‘The Sidewalks’, of de futuristische geluiden van ‘Audio Visual’: het amalgaam aan soul-, funk- en r ‘n b-invloeden vormen een overtuigend bewijs van de eclectische ingesteldheid van J-Live. Op enkele tracks krijgt hij trouwens de steun van jazzgroep Soulive, zodat het lekker opvalt in het eindgeluid dat een aantal nummers niet louter uit samplers en oude vinylplaten tevoorschijn worden getoverd. In de zorg waarmee de nummers afgewerkt zijn, valt op dat J-Live er gekomen is dankzij zijn onafhankelijkheid en noeste arbeid. Ook in de scherpzinnige teksten treedt duidelijk naar voren dat J-Live een trede hoger staat dan de meeste van zijn collega’s; zelden heb je in het genre zo’n doorleefde commentaar op politiek gehoord. J-Live’s evenwichtige beschouwingen omtrent de strijd om het dagelijkse overleven, of de minibiografie van zijn moeilijke jaren als leraar in een school met criminaliteitsproblemen, tonen aan dat we hier met een geloofwaardige kwaliteitsrapper te maken hebben.