‘Chico Max’, of het derde album reeds van de enige echte mambo-big band uit België. Is dat niet wat veel voor een uit de hand gelopen cafégrap? De nieuwste langspeler van El Tattoo Del Tigre borduurt verder op het vertrouwde recept: een goeie pastiche op traditionele Cubaanse muziek, bigbandjazz en crooners uit de jaren 1930 en 1940. Het orkest komt vooral live goed uit de verf, dankzij een heuse show, waanzinnige kledingoutfits en véél humor. Op cd moet het ensemble het enkel hebben van de muzikale kwaliteiten en natuurlijk ook de charmante teksten, maar helaas is het allemaal wat statisch van karakter. Hoewel de orkestleden vrij behoorlijk musiceren, ontbreekt de magie van de optredens uiteindelijk toch een beetje. Ook de beheersing van vreemde talen door de zangers laat te wensen over. In de bruisende mix van orkestgeluiden op één of ander concert zal het allemaal wel meevallen, maar de cd-speler legt het tenenkrullende Spaans van een nummer als ‘Maria Dolores Esperanza’ ongenadig bloot. Probeer de band mee te pikken bij een optreden of festival; de cd echter is als dusdanig wat overbodig.