Van verregaande originaliteit kunnen we de Est Tammik niet onmiddellijk beschuldigen. De grenzen tussen west en oost zijn al een hele tijd geslecht. Alles wat verschijnt in Berlijn is bijgevolg onmiddellijk verkrijgbaar in Tallinn. De reputatie van een label als Basic Channel reikt dus ongetwijfeld ook tot daar. Basic Channel, dat onder meer Monolake, Porter Ricks, Vladislav Delay of Vainqueur in zijn catalogus heeft staan, is onmiskenbaar van grote invloed geweest op de jonge Est. Dat geldt in grote mate ook voor Mille Plateaux en meer specifiek Gas. Op Elulin neemt Tammik ietwat afstand van zijn vorige, Eemal, en duikt hij nog dieper onder in dezelfde ijle spiraal van ambient en dub als de producers op Basic Channel destijds. Wat hem wél verdienstelijk maakt, is zijn vermogen om een min of meer unieke sfeer op te roepen. Een haast surrealistische, die net zo desolaat en geheimzinnig is als de regio waarin hij woont. En dat is ruimschoots voldoende om ons gunstig te stemmen.
De vorige keer dat de Fin Esa Ruoho zijn opwachting maakte bij het Antwerpse U-Cover, deed hij dat nog onder eigen naam. Dat plaatje kreeg de titel Spaces en is ondertussen al meer dan vier jaar oud. Als Lackluster had hij voordien zijn sporen verdiend op deFocus en Merck. En hij blijft stevig doorwerken. Slice is dan ook al zijn vijfde album. Spaces was een onvervalste ambientcd; Slice is daarentegen pure IDM. Het hanteert precies dezelfde voortkabbelende ritmes en warme klanken die zowat elke IDM-release kenmerken. Gelukkig zitten de nummers goed in elkaar en heeft de elektronica een ziel. Allemaal heel mooi en aangenaam om naar te luisteren dus, maar het wordt steeds moeilijker om dit soort releases uit elkaar te houden. Of ze nu van Boards Of Canada zijn of niet. Het enige nummer dat er echt uitspringt, is Zithertrak. En zelfs dan kunnen we niet verhelpen dat we automatisch denken aan The Box van Orbital.