Als gitarist maakte Jack Rose een hele evolutie door. Begon zijn band Pelt ooit als een noise/drone/rock combo waarop groepen als Dead C een belangrijke stempel drukten, langzaamaan ruilde het trio het elektrisch geladen instrumentarium in voor akoestische, niet zelden traditionele, instrumenten. Rose zelf legde zich meer en meer toe op het fingerpicking door het spelen van allerlei oude folk- en bluesnummers. Een techniek die hij verfijnde en waarmee hij op vorige platen als Raag Manifestos indrukwekkende resultaten wist te halen. Bekendste invloeden voor Rose zijn natuurlijk de onvermijdelijke John Fahey en Robbie Basho, twee gitaristen die elk hun eigen stijl hebben en die Rose versmelt met zijn belangstelling voor de drone en Oosterse muziek. Op ‘Kensington Blues’ is die fascinatie het duidelijkst terug te horen op nummers als Cross the North Fork, waar Rose subtiele variaties weeft rond een zich traag voortslepende drone. Fahey zelf is prominent aanwezig door een cover van Sunflower River Blues, maar ook in het titelnummer is zijn geest terug te horen. Het merendeel van deze nummers kreeg voldoende tijd om langzaam te rijpen tijdens optredens, waardoor alle songs in één take opgenomen werden. Straffe plaat.