Reeds van bij zijn uitstekende debuut (Coagulating Wreckage, 2001) heeft Yann Faussurier een eigen plaatsje gecreëerd in de elektronische ondergrond. Het betreft een smal en ondiep loopgraafje tussen spookachtige ambient en de overstuurde ritmes die we in overvloed voorgeschoteld krijgen door labels als Hands of Ant-Zen. Op zijn recent werk vloeien beide stijlen steeds vaker in elkaar over, waardoor we de indruk krijgen dat de beklemmende experimenten tot introducties gedegradeerd worden. Ook op de cd The Audient Void valt het gebonk (de grens met gabber is gevaarlijk dichtbij) te vaak en te snel in. Thematieken als Electronic Voice Phenomena en leven na de dood lijken ons beter gediend met een kelderatmosfeer en rituele percussie, dan met een hoppende dansvloer. Een verbod op Canadese breakbeats zou deze cd tot ongekende hoogten verheffen, tot zolang houden we ons tevreden met de atmosferische krenten (het magistrale titelnummer en The Path Of Totality 2) uit deze koek. Synapscape zet zijn tienjarig bestaan kracht bij met uitroeptekens en vlammenlogos. De overstuurde 4/4 beats zetten een stap achteruit om plaats te maken voor sequencers en loepzuivere (elektronische) percussie. Ook op deze cd laat Synapscape de ritmische experimenten binnen éénzelfde track van vorm veranderen en wordt af en toe (Kollberg) voor een sfeervol rustpunt gezorgd. De vervormde agressieve stem en metaalklanken op Wings tonen aan dat dit duo nog steeds niet vergeten is waar het vandaan komt. Samengevat, niet onaardig, maar wij blijven wel zuinig(er) met uitroeptekens.