Middelmaat versus superplaat, daar komt de vergelijking tussen bovenstaande twee platen en bands wel op neer. End Of Level Boss, opgericht in 2003 door Hangnail-lid Heck Armstrong, probeert vanuit Londen het doomuniversum van een nieuw elan te voorzien, maar slaagt daar op deze debuutlangspeler niet helemaal in. Ze horen eerder thuis in de tweede klasse, samen met bands als Hidden Hand en Shepherd. Zeker wat de eerste helft van de plaat betreft, kan ons enthousiasme nauwelijks worden opgewekt. Pas als het tempo wat wordt verhoogd met Spine Transfer, de voorlaatste track inmiddels, veren we even recht. Een overvloed aan Soundgarden doet de band én de plaat echter de das om. We verwennen onze oren veel liever met de heruitgave van de live-klassieker van de doommetalheads bij uitstek uit de jaren 1980, de doomgoden die ook wel bekend zijn als Saint Vitus. Het concert dat de band gaf op 10 november 1989 in het Duitse Circus Gammelsdorf werd geluidstechnisch wat opgefrist en klinkt op deze uitgave beter dan ooit. Zoals het hoort, druipt Black Sabbath uit al zijn poriën. Het geregistreerde concert bevat alle essentiële Vitus-tracks. De band speelt in zijn beste bezetting (met Scott Weinrich) en het enthousiasme, voor zover dat mogelijk is in dit doemgenre, is onmiskenbaar. Deze plaat maakt meteen duidelijk waarom zoveel bands na hen eer betonen aan deze oerdoommetalband. Vraag het maar aan Eyehategod, Grief, Church Of Misery of aan al die tweedeklassebands waaronder ook End Of Level Boss. Onontkoombare doomgechiedenis voor iedereen, dat is Saint Vitus live.