Die nacht geloofde ik sinds lang weer in de kracht van de sterrenhemel. Just One Night was de soundtrack die de nacht duizend kleuren gaf. Als een zachte gids, een onvoorziene gast leidde hij me rond, liet me dingen die ik kende anders horen als (n)ooit tevoren. Ze zijn een duo, schier onbekend, maar met een rijk gevuld curriculum vitae. Het lijkt een contradictie, maar het kan. De twee Italianen, Emiliano Romanelli en Rossano Polidoro zijn vakmensen in het bewerken, bijknippen en uitpuren van hun eigen improvisatieoefeningen. Gitaar, harmonica, schaarse percussie, sax en speelgoedkeyboards: het behoort allemaal tot hun rijke instrumentarium en het komt moeiteloos samen in de muzikale omgeving die ze creëren. Hemels fris, smaakvol, creatief en gewoon erg mooi, raakt Tu M net als Ezekiel Honig en Morgan Packard de gevoelige snaar. Honig en Packard zoeken op Early Morning Migration naar een moeilijk evenwicht. Packard, een klassiek geschoolde muzikant, werkte de basis van de plaat uit en liet ze daarna door Honig, een autodidact die vooral met de pc aan de slag gaat, bewerken, inkleuren en hier vooral uitkleden en herleiden tot de essentie. Deze aparte benadering zorgt ervoor dat Early Morning Migration een gevoelige tweestrijd met zich meedraagt. De klassieke methodiek van Packard die ingekapseld wordt door de experimenteerdrang van Honig balanceert constant, maar erg natuurlijk, tussen moderne compositie en microritmiek. Het is vooral de integriteit en het zorgvuldige handwerk die Just One Night en Early Morning Migration zo uitzonderlijk maken. Twee parels die fonkelen in de nacht, sterren kleven aan de hemel, klaar om geplukt te worden.