Berlijn. Atonal Festival, 1985. Kaalgeschoren kopjes in werkmansoveralls beuken op olievaten alsof hun leven ervan af hangt. Hun uitgedund publiek (enkel de poetsvrouwen die -contractueel verplicht- om zeven uur s ochtends de zaal boenen zijn nog aanwezig) snapt er niets van, en wordt zelfs een beetje bang. Gerechtigkeits Liga is cult in alles wat het doet. Noteer rake concerten, een mysterieus imago, een obscure maxi (The Games Must Go On, 1984) en de grote verdwijntruc na een magistrale lp op het legendarische Side Effect label van SPK en Lustmord. De muziek van deze Berlijners is een smakelijk mengsel van typische industrial op analoge synthesizers, gekruid met rituele gezangen en veelgelaagde wilde ritmes (niet zelden gestolen van zogenaamd primitieve culturen), oud ijzer, filosofische verwijzingen naar Cioran (zie Gonzo 66), mediamanipulaties en bizarre medische aandoeningen. Er zijn in die tijden wel meer industriëlen die hetzelfde soort bloedworst draaien, maar op Hypnotischer Existenzialismus (1985) valt echt alles op zijn plaats. Van een woekerende celvernietiging (Lysis) over het korte ritmische geweld van Absalom tot de beklemmende stammentwist van Völkermord Parts I & II. Op de hoes lezen we wijsheden als The state of health is a state of non-feeling – as soon as one stops to suffer, one stops to exist. Deze langverwachte cdheruitgave bevat al het studiomateriaal, de originele hoesontwerpen en gooit er nog wat extra live opnames (New York, 1984) bovenop. Absoluut essentieel voor retroactieve industriëlen en liefhebbers van verstedelijkt primitivisme.