Zonder internet was ik nooit te weten gekomen welke band deze plaat had gemaakt. Dat het over een Nederlandse band ging, was meteen duidelijk. Maar welke? Via wat we veronderstelden de titel van het schijfje te zijn kwam ik na een googletje meteen terecht bij een lijstje met de schijfjes van Chleb. Dat deed een belletje rinkelen. Ooit kregen we al eens een van hun inmiddels vijf schijfjes ter beluistering toegeschoven en in zoverre mijn geheugen me niet in de steek laat, viel dat eptje best mee. De band is in elk geval verder doorgegroeid want het geluid van de heren klinkt een stuk imposanter dan voorheen. Neurosis ontmoet Gore en voor de goede orde wordt ook Mogwai erbij betrokken. Alleen de iets te schreeuwerige zang zorgt ervoor dat het heavy Chleb-geluid ons niet helemaal weet op te zuigen. Luciano is wellicht een beetje te boos op iedereen om zich heen. Mooi hoesje trouwens, en groetjes aan de studio randdebiel die in de credits wordt bedankt.