Wie had reeds niet de moed opgegeven nog nieuw werk van vibrafonist Khan Jamal te mogen horen nadat hij vier jaar geleden door een hersenbloeding getroffen werd? Verrassing: Khan Jamal is terug met ‘Return From Exile’, een sterke plaat met stevige Afrikaanse inslag. Het alleropvallendste kenmerk vormt de hoogst ongewone, doch niet minder effectieve bezetting: vibrafoon, hammond, conga’s en allerhande percussie. Het levert in ieder geval een broeierige mix op van – vanzelfsprekend – Afrikaanse elementen (‘Revolution’); ook verrukkelijke Midden-Amerikaanse (‘Wachi Wara’) en Braziliaanse (‘Manha de Carnival’) stijlinvloeden ontbreken niet. De samenklank van de uitstervende, percussieve noten geeft op sommige momenten een merkwaardige trance-inducerende kwaliteit zoals ook terug te vinden is in Balinese gamelanmuziek. Op twee andere nummers staat Pheralyn Dove in voor kenmerkende spirituele poëzie. Haar teksten zijn krachtig en vitaal zoals het hoort, maar de intonatie in haar voordracht mist een beetje overtuigingskracht. Gelukkig blijft haar bijdrage beperkt. ‘Return From Exile’ dwingt om aandachtig luisteren, laat zich niet op de achtergrond horen. In dat opzicht is de langspeler zeer intens en lijkt Jamal te willen suggereren dat het leven te kort is om in ledigheid door te brengen. Aangeraden voor avonturiers die altijd al een samenspel van post-bop, wereldmuziek en avant-garde hadden willen smaken.