We dwalen graag rond in het niemandsland tussen muziek en geluid. En wat fascineert er nu meer, een mooie song of knappe geluidsschakeringen ? Het jonge Amerikaanse sextet Apse vertoeft graag op beide helften zonder partij te kiezen. Hun debuutep laat composities horen waarin voor alles plaats is. Zowel uitgeschreven stukken muziek komen aan bod als geluidexperimenten. En het lukt hen met dit gegeven stukken te brengen met een rode draad; met een thema dat doorheen de song terugkomt. Zo zorgt men ervoor dat hoe uiteenlopend de intermezzos ook zijn, de composities toch songs blijven. Het zestal gaat hiervoor vooral met conventionele instrumenten te werk en de sleutelwoorden zijn postrock, bombast, jaren 1970 pop (Eno), gecomponeerde muziek, noise en Sonic Youth. Dit debuut laat een veelbelovende groep horen die iedereen die kickt op de output van het Canadese Constellation label (GY!BE, Fly Pan Am e.a.) best uitprobeert. Tarentel is ooit begonnen als postrockgroep met een experimenteel randje. Maar doorheen hun carrière, die startte in 1988, is geluid op zich een prominentere rol gaan spelen. Deze experimenteerdrift resulteerde in platen op labels als Staalplaat, Temporary Residence en Neurot. Ghost Weight is een ep die de twee gezichten van Tarentel illustreert. Het titelnummer is een traag voortschrijdende postrocktrack die opgebouwd is rond een repetitieve gitaardeun met op de achtergrond contrasterende en bevreemdende soundscapenoise. En de andere sleuteltrack -Every Possibility The Next Thing To A Certainty- (samen met het titelnummer verantwoordelijk voor 95 percent van de speeltijd van deze ep) heeft weinig met postrock van doen. Het is een onheilspellend hoorspel waar met weinig middelen zoals gedempte drums en gemanipuleerde feedback een maximum aan resultaat wordt bereikt. Het duo van If Thousands gaat al vier langspelers lang voor geluid. Christian McShane en Aaron Molina geven hun klankwereld vorm met drones, ambient, warme etnische geluiden, samples en noise. Het integreren van indiaanse geluiden en geluiden die we linken aan het weer zoals de wind die een grasvlakte laat ruisen, geven hun soundscapes een warm en herkenbaar geluid. Geen negatieve waanbeelden worden hier opgeroepen, maar eerder een soundtrack bij documentaires of reisreportages over verlaten plaatsen op aarde.