De release van het nieuwe album Exit van het Finse Rotten Sound is tevens het geschikte moment voor de re-release van de belangrijkste plaat van het brute grindcollectief. Veertien nummers in amper een half uurtje, de haat spuwt dan ook maniakaal en vliegensvlug uit de speakers. Finse haat weliswaar, wat wil zeggen: boordevol cynische noten en ondanks het genre met een bovenmaatse intelligentie vormgegeven, die niet zo dikwijls voorkomt in dit genre. Een tweetal bonusvideos op het cd-romgedeelte vervolledigen het album. Wie echt wil genieten van hoe het er live aan toe gaat, kan zich meteen ook de DVD Murderlive aanschaffen. Strontkop annex schreeuwlelijk G komt in beeld nog beter tot zijn recht dan op cd. Vergeleken met Rotten Sound zijn de oldschool hardcorepunkers van Dead Heart maar een bende wussies. En toch, overtuigend zijn de heren wel, alleen zijn ze zowat een kwart eeuw te laat om echt door te breken met hun punkanthems. Want dat zijn alle songs van deze plaat: strijdliederen die niet zouden hebben misstaan eind jaren zeventig, begin jaren tachtig of kortweg de bloeitijd van zowel punk als hardcore. Nu zelfs 7 Seconds erin slaagt nog nieuwe zieltjes te ronselen voor hun straatoude maar nog steeds actuele geluid, zullen Dead Hearts ongetwijfeld ook hun jonge publiek weten te vinden. Dat zal dan wel niet de MTV-generatie punknitwits zijn natuurlijk.
Rotten Sound op 24/1 in Frontline, Gent