Wat een smeerlap, die Matthew Dear! Toen we verdwaasd recht kropen en onze string opnieuw in de juiste positie legden na zijn album Leave Luck To Heaven, werd ons amper de tijd gegund om te bekomen. Even later vlogen we terug de grond op, getackeld door de mini Backstroke. Nog steeds groggy voelden we plots een zweterig hemdje dat niet het onze was tegen het lijf geplakt en iets of iemand stak een kwijlende tong in ons oor: Suckfish had ons bij verrassing gegrepen. Met onconventionele wapens als gestoorde baslijnen, scheurende geluidsuitspattingen en een bommentapijt van acidklanken had Dear als speciaal agent Audion ons goed te grazen. Natuurlijk houdt onze Freudiaans in de knoop liggende geest en dito libido van Kisses en een T*tty F*ck, maar deze tracks laten niemand ongeschonden het boudoir verlaten. T.B. heeft verder met zijn lome tempo, freaky elektronische klanken en sexy vocaaltje genoeg in huis om zelfs Ron Jeremy vertwijfeld in zijn ondergoed te doen staren. Just F*cking vooral in de versie van Roman Flügel op de 12inch is dan ook niet zomaar wat neuken, maar de sekspartner van het moment met huid en haar oppeuzelen. We zagen Dear onlangs live spelen, en het duurde geen tien minuten of we moesten onder de rokken van het dansende meisje aan onze zijde beschutting zoeken. Vandaar stelden we vast dat zijn set strak en geil was; maar het had ook aan ons nieuwe onderkomen kunnen liggen.