Twee zwaargewichten uit de UK noise/drone/psych/improv scene komen nog eens bij elkaar voor een uiterst boeiende samenwerking. Eerder waren ze samen al een keer te horen op Ourselves en begeleidden ze Jandek. Beiden zijn al een eeuwigheid actief: Alex Neilson met Directing Hand, Suishou No Fune, Mirror en sinds kort zit hij op het drumzitje van Taurpis Tula (met David Keenan en Heather Leigh Murray). Richard Youngs moet met zowat iedereen samengespeeld hebben. Naast solo albums die variëren van minimale pianoklanken tot kletterende gebeeldhouwde metalen sonates, werkte hij samen met o.a. Matthew Bower, Neil Campbell, Makoto Kawabata en Simon Wickham-Smith. De twee centrale stukken op Patrick Rain Dance zijn ongetwijfeld de elk een dik kwartier durende Music Of The Lost Skin en Mountain, twee tracks die mede dankzij hun verschillende aanpak een goed beeld geven van de muzikale diversiteit waar dit duo voor staat. Music Of The Lost Skin begint met een onheilspellende folksoundscape die naderhand omslaat in een opgewekte akoestische gitaarsong om uiteindelijk op te lossen in subtiele mystiek klinkende elektronica en percussie. Mountain daarentegen valt vooral op door de weidsheid van het geluid, hier werken Neilson en Youngs heel ruimtelijk met schrapende cymbalen, rondtollende abstracte elektronische geluiden, gitaar en neuriënde uitgerokken drone zang.