De comateuze toestand waarin Godspeed You! Black Emperor verkeert, laat een gaatje voor andere groepen om in het gapende gat vol rondtollende climaxen, gevoelige intros en rinkelende delay-effecten te duiken. Het viel dit jaar behoorlijk mee met de GY!BE -en Mogwai rip-offs. En het moet gezegd: het is bijzonder moeilijk om een verschil te maken in het voorspelbare post-rockwereldje. Het Engelse Let Airplanes Circle Overhead is daar geen uitzondering op. De trucs zijn zo langzamerhand wel bekend, het is alleen de vraag aan welke kant van je gevoel ze terechtkomen. Daar wringt gelijk de schoen bij deze jonge band. Het is te rommelig, de ene keer slepen ze je aan de haren mee langs climaxen vol white noise en denderende marsdrums, de andere keer vraag je je af of iedereen die geen zanger kan vinden maar een post-rock bandje met een lange naam opstart. Hoogtepunten dan maar? De broeierige opening van Pengatross die leidt naar een onstuimige Young Team achtige climax. De met delay-effecten overstelpte spanningsboog die Rwanda opsiert en de megalomane ontknoping die afsluiter Hired Guns Of The Old West in petto heeft. Donderdrums en psychedelische Bardo Pond-riffs die er nog net een aardige voldoende voor Let Airplanes Circle Overhead uitslepen.