Het is lastig om de muziek van Nanko te vatten. De Rotterdammer zal niet snel terugkeren naar een eerder gemaakt loopje. Geluid moet immers vooruit en dus gaat Nanko Huisman telkens weer op zoek naar nieuwe elementen in zijn nummers. Dat maakt het verrekte lastig om de muziek van Nanko op te slaan in het auditieve geheugen, maar het maakt zijn debuut wel makkelijk om telkens weer te beluisteren. Waarbij we het liefst de nummers Rubber Bands, Bicycle Pets, Special Jellies, Im A Maker en Koala opzetten, omdat Nanko daar de beste balans heeft gevonden tussen elektronica en zijn melodische improvisaties en er ook niks te klagen valt over te snel afgebroken muzikale lijnen. Want dat is het minpunt in andere nummers, het is soms wat gehaast en soms ook te rauw. De geluiden kunnen beter en de soundscapes zorgvuldiger. Maar dat euvel is hopelijk bij een volgend album weggepoetst en dan ziet het er bijzonder goed uit voor Nanko.