Eerherstel. Deze essentiële dubbelelpee (bouwjaar 1987) werd ooit door Mute, wellicht met goede bedoelingen maar onvergeeflijk slordig en pijnlijk verkort, op cd heruitgegeven in de Golden Hammer (terecht) Kutreeks. Korm Plastics toont al voor de vijfde keer hoe een H3O cd heruitgave er wél hoort uit te zien: twee schijven en een kunstzinnig boekje, buitenmaats verpakt in calqueerpapier en met een poster en postkaart als extra speelgoed. Net als het artwork is A Thirsty Fish een rechtstreekse telefoonlijn met God. Andrew McKenzie haalt zijn inspiratie uit allerlei religieuze teksten en rites, en mengt ze me drones en concrete experimenten. In dit auditief heiligdom zijn de Zenmeesters even belangrijk als The Final Church Of The Noddy Apocalypse, en Tibetaanse monniken zingen er schouder aan schouder met Aleister Crowley. Drukke momenten waarin honderden stemmen tegelijk uit de muur lijken te komen, worden afgewisseld met rustgevende dreunmomenten terwijl God wacht op een buitenlijn. Onmisbaar voor de kenner en geen onaardig startpunt voor de neofiet.
Toen regisseur, videokunstenaar en klankarchitect John Watermann in 2002 overleed (zie Gonzo 54) werden meerdere eresaluten aangekondigd. Intussen is het gratis te downloaden remixproject www.microsound.org/watermann/ online, en ook Frans de Waard houdt woord. De cd Epitaph For John bevat bijdragen van klinkende namen als Merzbow, Asmus Tietchens en RLW, die elk hun eigen compositorische twist geven aan het bronnenmateriaal van Watermann (musique concrete, veldopnames, spookgedreun, microgeluiden en ingetogen noisespiralen). Hun bewerkingen worden door Freiband opgezogen en vervormd in Threnody. Wat deze uitgave extra interessant maakt is de aanwezigheid van Toowong Cemetary, een compositie die Watermann kort voor zijn dood voltooide. Ook de vormgeving is prima met een buitenmaatse verpakking van informatieve (biografie, discografie) kaarten. Kortom, net als zijn onderwerp verdient deze set meer respect dan hij ooit zal krijgen.