The Naked Eye is een trio rond Scott Anderson, de spilfiguur en schrijver van het gros van de liedjes op hun tweede album. Van zodra de eerste tonen van openingsnummer All Talk No Action weerklinken, is te horen dat het hier om een Australisch rockgroepje gaat. Een groepje dat de ijzersterke traditie van Celibate Rifles, Hoss, Eastern Dark en The Saints wil verder zetten en daar nog in slaagt ook. In vergelijking met het debuut bevat het album deze keer geen zwakke schakels, alle nummers klinken af en de kwaliteit blijft constant. Uitschieter is voor ons I Need More maar een andere keer kan het evengoed een andere track zijn. Australië kan weer rocken, The Naked Eye bewijst het. Zeno Tornado is eveneens aan zijn tweede plaat toe. Country, hillbilly en bluegrass zijn zijn ding, en hij bewijst met zijn bende ongeregeld dat je, om deze muziek te spelen, helemaal geen Amerikaantje hoeft te zijn. Integendeel, het Zwitserse Bern waar Tornado van afkomstig is, kent geen censuur waardoor Zeno Tornado tekstueel geen beperkingen krijgt opgelegd. De lekker vunzige teksten passen perfect bij de eigenzinnige country, die meestal een tandje sneller wordt gebracht dan in het genre de gewoonte is. Het lijkt Reverend Horton Heat wel die country is beginnen spelen. Een zingende zaag, een duet met een gastzangeres, een verplicht potje jodelen in Useless Tools, Zeno Tornado draait er zijn cowboyhoed niet voor om. De afwisseling tussen snelle en tragere nummers zit gegoten en de lekkere zieke teksten maken dit plaatje helemaal af. Ideaal voor elk verzopen feestje.