Heeft elektronica nog een toekomst? Verkoopcijfers duikelen met een rotvaart richting afgrond, moederhuis en pionier Warp tekent meer rockbandjes dan elektronische artiesten en de wildgroei aan labels en de doorgedreven, op holgeslagen DIY-cultuur zorgt ervoor dat haast niemand nog het bos door de bomen ziet. Een houthakker, een boswachter, dat hebben we anno nu nodig. En toch, tussen de stroom aan releases, nooit uitgevoerde marketingplannen en gloedvolle illusies zitten er nog steeds parels en te ontdekken schatten. We zijn dinsdag, de dag kondigt zich aan als een doordeweeks vierentwintig uurtje dat, getuige de hoofdpunten in het nieuws, snel zal verdwijnen in de vloedgolven van de geschiedenis. Dinsdag en de postbode bracht ons fijn werk van randonNumber (zonder hoofdletter, geen spellingsfout) en van Erast. Beiden grossieren in intelligente elektronica. Ze verleggen geen bakens, zijn niet de vernieuwers waar iedereen, ikzelf inclusief, tegen beter weten in zit op te wachten, maar maken degelijk plaatwerk. randomNumber wringt zichzelf tussen de gebroken clickhop en de mierzoete sound van Boards Of Canada. Wat vooral opvalt is de uitgepuurde sound, de glasheldere productie en de kunst om het onevenwicht van zijn gebroken klankwereld mooi in balans te plaatsen. Erast, volgens de bio geboren in Georgië en naast muzikant ook een respectabel en bekroond filmregisseur, leunt dichter aan bij Jega, herinner u de mijlpaal Spectrum op Planet Mµ. Erast, hij verloochent zijn roots als filmmaker niet, bouwt Cyberpunk uit als een goed verteld verhaal en kan op die manier de spanning langer aanhouden dan randonNumber die naar het eind van de plaat niet kan verdoezelen dat de inspiratie toen wel op was. Het was dinsdagavond, de rode avondzon zweefde laag over de daken van mijn stad. Het was geen bijzonder moment, geen bijzonder plaatwerk, wel een mooi moment en jawel, mooi plaatwerk.