Het is een beproefde formule, wie als piepjong label zichzelf op de kaart wil zetten brengt een compilatie uit, trekt gevestigde namen aan en bedenkt een concept. Vaak is een dergelijk concept filterdun, het helpt vooral om de plaat onder de aandacht te brengen. Het Japanse label Spekk, pas in 2004 opgericht door Nao Sugimoto die ook al het Ploplabel oprichtte, vult met hun eerste labelcompilatie Small Melodies alle voorwaarden perfect in. Veertien laptopcomponisten werden gevraagd om een exclusief nummer te schrijven met als centraal uitgangspunt begrippen als warmte, kalmte en tederheid. Een degelijk concept dat in werkelijkheid betekent dat de geselecteerde muzikanten ietwat risicoloos binnen hun eigen biotoop kunnen blijven. De deelnemers op Small Melodies zijn immers allen bedreven dromerige soundscape-artiesten. Naast labelmanager Nao Sugimoto, hier onder zijn muzikantennaam Mondii, vinden we ook Taylor Deupree (12K) en Stephan Mathieu (Staalplaat) terug die beiden het nummer, volledig binnen de sfeer van hun opdracht, opdragen aan hun zoon. Verder vinden we ook nog mooi werk van Anderegg (Apestaartje), Hervé Boghossian (Raster-Noton) en Naph terug. Deze laatste bouwde zijn bijdrage integraal op uit lucht- en windfrequenties, een concept dat ook door Tod Dockstader (niet op deze compilatie) met succes toegepast werd. Zoals zo vaak zijn dergelijke compilaties een degelijke staalkaart van gevestigd en aankomend talent en tonen ze goed aan in welke richting het label wil evolueren, maar een uiting van grote creativiteit en vernieuwing (al vinden we de erg typische verpakking die het label gebruikt en waar ze recent een prijs voor kregen mooi en charmant) is dit niet. Toch kunnen we niet ontkennen dat Spekk in korte tijd een gedegen reputatie wist op te bouwen en samen met Plop en Cubic tot de sterkhouders van de Japanse elektronicalabels kan gerekend worden.