Rekenkundig gezien had het dubbele debuut van Maga ook op één cd gekund, maar laat ons veronderstellen dat Marc Fien ons duidelijk wil maken dat hij een veelzijdig persoontje is. Als drummer lijkt hij gepreoccupeerd met ritmes, en soms steekt hij zijn elektronica letterlijk een handje toe. Op The Wired One speelt hij op veilig met warme klanken en beats die het midden houden tussen electro, dub en funk. Storen doet het nooit, maar een piekmoment ontdekken we evenmin. Het geheel roept een gevoel van beweging op, en we kunnen ons in Magas gezelschap wel een aangename autorit (maximum een vijftigtal kilometer) voorstellen. My Mind Machine onderscheidt zich van zijn zusterrelease door de nadrukkelijkere aanwezigheid van breaks, tempowissels en sfeermomenten. Muzikaal gezien is het de meest lonende cd, maar op verkeerstechnisch vlak is het de minst veilige.